Gracias Mary por tan bello poema que me mandaste.
Después de un tiempo
Uno aprende la sutil diferencia
Entre sostener una mano
Y encadenar un alma....
Y uno aprende
Que el amor no significa acostarse
Y una compañía no significa seguridad
Y uno empieza a aprender....
Que los besos no son contratos
Y los regalos no son promesas
Y uno empieza a aceptar sus derrotas
Con la cabeza alta y los ojos abiertos....
Y uno aprende a construir
Todos sus caminos en el hoy,
Porque el terreno de mañana
es demasiado inseguro para planes....
y los futuros tienen una forma
de caerse a la mitad.
Y después de un tiempo
Que si es demasiado,
Hasta el calorcito del sol quema,
Así que uno planta su propio jardín
Y decora su propia alma,
En lugar de esperar a que alguien le traiga flores.
Y uno aprende que realmente puede aguantar
Que uno es realmente fuerte,
Que uno realmente vale,
Y uno aprende y aprende....
Y con cada día uno aprende.
(J.L.BORGES)
3 comentarios:
:O Excelente poema. De hecho, últimamente estoy aprendiendo mucho de ese tema...
Hola Hola!! Que passa caracola, doncs res avanç d'anar a dinar "si dinar ja veig l'hora", doncs e remirat el teu blogger i ves per on aquesta poesia m'ha robat el cor, bella, e inteligent, i a la vegada realista. Encara que com tot et diré que el temps i l'amor giren per diferents camins.
L'amor no enten d'estacions, ni de decadas ni res, l'amor, odi, felicitat son sentiments eterns i finits.
Vingaa que vagi bé. Jo dec ser una poma que mai madura i que no cau de l'arbre pq com sempre no m'entero de res.
Adeuuu
Precioso poema.Hola niña soy la Merche,la amiga de Manuela e Isa.
Oye he intentado agregarte al messenger y no he podido.Te dejo mi correo y me agregas tú.Gracias.
latiojondo1980@hotmail.com
Paz en todo el mundo,que hace falta.
Publicar un comentario